YNK’li Rence Xırwatani: Özgürlükten yoksunluk halkta ulusal duygu bırakmadı

YNK komutanlarından Rence Xırwatani, “Raperin (ayaklanma) Kürtlere hükümet, parlamento ve bağımsız yönetim kazandırdı, Kürt dilini ve kültürünü özgürleştirdi ama bu durum halka mutluluk getirmedi ve güzel bir hayat yaratamayıp, herkese özgürlük sunamadı” dedi.

5 Mart 1991’de Raperi’nin ilk kıvılcımı Ranya’ya düştükten sonra Güney Kürdistan’ın tüm şehirlerine isyan ateşi sıçradı ve 21 Mart’ta Kerkük’ün özgürleştirilmesiyle Kürdistan şehirleri Baas rejiminden kurtarıldı. 9 Mart 1991’de Şeqlawa, Harir ve Basiriye’deki yurttaşlar, Baas rejimi zulmüne karşı ayaklandı ve rejime ait kurumların kontrolünü ele geçirdi. Şeqlawa’nın kurtarılması, Soran ve Hewlêr’in kurtarılmasının anahtarıydı. Ancak Güney Kürdistan’daki Raperi’nin üzerinden 31 yıl geçmesine rağmen Raperin’e katılanlar, raperinini amacına henüz ulaşılamamasından endişe duyuyorlar.

Ajansımız Rojnews’de konuşan YNK askeri komutanlarından Rence Xırwatani, Raperin sırasında Herir ve Basirme’de olduğunu söyleyerek şunları belirtti: “Basirme özgürleştirilirken, Baas rejimine karşı akşamdan sabah saatlerine kadar süren savaşta önemli bir rol üstlenmiştim. Ancak Herir savaşılmadan kurtarıldı. Kerkük özgürleştirilene kadar hareketin içindeydim” dedi.

Rence Xırwatani konuşmasına şöyle devam etti: “Raperin’in kazanımları az değil, ancak halkın uğruna savaştığı şey gerçekleşemedi. Evet, Raperin Kürtlere hükümet, parlamento ve bağımsız yönetim kazandırdı, Kürt dilini ve kültürünü özgürleştirdi ama bu durum halka mutluluk getirmedi ve güzel bir hayat yaratamayıp, herkese özgürlük sunamadı.”

Rence Xırwatani, Kürdistan Bölgesel Yönetimi’ni sert bir dille eleştirdi: “Dünyanın hiçbir yerinde hükümetin vatandaşlarına ve çalışanlarına borçlu olduğu görülmemiştir. Maaş en basit haktır ama devlet onu bile ödeyemez halde. Dünya genelinde sadece burada hükümetin halka borcu var. Bu da hükümetin gidişatını gözden geçirmeyi gerektiriyor. Yetkinin kötüye kullanılması, adaletsizlik ve özgürlükten yoksunluk nedeniyle halkta ulusal duygular kalmadı hatta oy verme sürecine katılmaya bile hazır değiller. Raperin sırasında kadınlar ve çocuklar da Baas rejimine sopa ve taşlarla saldırdı. Ancak şimdi bu duygular kalmadı. Bu durum halkın uğruna savaştığı şeyin elde edilmediği anlamına gelmektedir.”